Cocker Spaniel: długouchy słodziak z ambicjami łowcy

Jak wygląda angielski cocker spaniel?

Cocker spaniel to pies średniej wielkości, o kształtnej głowie, foremnej mordce i bardzo proporcjonalnej, zwartej budowie ciała, która ujmuje swoją harmonią – cockery są przepiękne od ogona aż po czubek nosa. O ich uroczym wyglądzie decydują duże, bardzo ciemne lub czarne oczy oraz wyjątkowo długie, klapnięte i imponujące uszy. Miękka, jedwabista, niezwykle przyjemna w dotyku sierść aż się prosi o zanurzenie w niej palców. Cechą charakterystyczną jest jej zróżnicowana długość: najkrótsza jest na głowie, średniej długości na tułowiu, nieco dłuższa i gęstsza na łapach i klatce piersiowej.

---

Pochodzenie cockerów

Dokładne pochodzenie cocker spanieli nie jest znane, znawcy kynologii przypuszczają jednak, że do Wielkiej Brytanii, która już w nazwie „Angielski cocker spaniel” uzurpuje sobie prawo do tej rasy, przywędrowały z Hiszpanii. Zagmatwana historia tych psów wynika między innymi z dużej różnorodności spanieli w ogóle, na którą składają się: cocker, clumber, field, landspaniel, norfolk springer i sussex spanier, a także blackspaniel, landspaniel i toy spaniele. Około roku 1800 istniejące spaniele podzielono według ich wielkości, przy czym najmniejszego z nich nazwano właśnie Cocker Spaniel. Cechy jego wyglądu i charakteru formowały się na przestrzeni XIX wieku, a oficjalnego uznania jako samodzielna rasa doczekał się w 1893. 16 lat później opracowano wzorzec, który zachował się praktycznie niezmieniony aż do dziś.

Cocker spaniel to zapalony myśliwy

Choć jednoznaczne początki rasy cocker spaniel nie są udokumentowane, nie ulega wątpliwości, że powstał jako rasa myśliwska. Według katalogu FCI rasa ta należy do grupy 8 - aporterów, płochaczy i psów dowodnych, do sekcji 2 - płochaczy i jako taka sprawdza się bez zarzutu jako utalentowany łowca.

Kariera jako pies to towarzystwa

Dziś olbrzymia większość cocker spanieli nie buszuje w leśnym gąszczu podążając tropem dzikiej zwierzyny i nie aportuje łupu z wody, lecz bryluje jako pies rodzinny. Walory cockera jako psa do towarzystwa odkryto w Polsce już w okresie międzywojnia, ale II Wojna Światowa prawie doszczętnie wyniszczyła rozwijające się dotąd prężnie hodowle. Za to w latach 60 i 70-tych ten mały, zwinny spaniel znalazł się - po owczarku niemieckim, ex aequo z jamnikiem - na drugim miejscu w rankingu popularności ras. Dziś splendor cockera trochę zmalał, ale wciąż jest bardzo często wybieraną rasą ze względu na swoje przywiązanie do rodziny i dużą wrażliwość emocjonalną oraz – temu nie da się zaprzeczyć – sympatyczny wygląd, który dzięki charakterystycznym uszom i melancholijnemu spojrzeniu ciemnych oczu urzeka niezależnie od wieku zwierzaka.

---

Cocker spaniel: dla kogo?

Nawet jeśli spaniele nie są zarezerwowane dla myśliwych i w przeciągu czasu poszerzyły swój zakres działań, to kanapowcami się nie stały. Do ambicji myśliwskich doszły po prostu inne zainteresowania, typowe dla psów żyjących w środowiskach urbanistycznych. Dlatego krótki spacer wokół bloku w żadnym wypadku nie wystarczy, aby zmęczyć i uszczęśliwić cockera. Psy tej rasy potrzebują bardzo dużo ruchu i urozmaicenia, które przyniesie im na przykład trening agility czy obedience. Idealny właściciel cockera to osoba o sportowym stylu bycia, kochająca ruch i wysiłek na świeżym powietrzu, która zadba o program alternatywny do polowań. Jeśli nie masz czasu lub sportowych ambicji, a pies tkwiłby w domu całymi godzinami sam, porzuć myśl o cocker spanielu: potrzebuje dużo uwagi i źle znosi samotność. W żadnym wypadku nie nadaje się do kojca i może mieć problemy z lękiem separacyjnym, nad którym musisz pracować już od wieku szczenięcego. Cocker spaniel angielski nie nadaje się dla osób wybuchowych, głośnych i niecierpliwych, bo ma dość delikatną psychikę.

Charakter rasy: żywe srebro

Psy tej rasy są z reguły wiecznie radosne i w każdej chwili gotowe do wspólnej aktywności z człowiekiem. Mają przyjazne usposobienie i łagodny temperament. Mimo swojego „grzecznego“, wręcz niewinnego wyglądu ta rasa ma swoje za uszami, duży temperament i najchętniej pozostaje w ruchu. Chętnie i często szczeka, uwielbia aportowanie i podążanie za nowo odkrytym tropem, dlatego spacery bez smyczy mogą skończyć się szukaniem psa w krzakach – trudny do pokonania teren i gęste chaszcze to dla niego zachęta i wyzwanie, a nie problem. Jego wielką namiętnością jest woda. Ogólnie angielski cocker spaniel to odważny, wesoły zawadiaka o żelaznej kondycji, a przy tym czuły towarzysz, uwielbiający kontakt z dziećmi – będzie niezmordowanym towarzyszem ich zabaw, ale najlepiej nadaje się do starszego już potomstwa.

Cocker spaniel w bloku

Choć psy tej rasy są przywiązane do człowieka i dość łatwo adaptują się w nowych, również miejskich warunkach, to jednak cocker spaniel w bloku nie będzie najlepszym rozwiązaniem, zwłaszcza jeśli sąsiedzi są wrażliwi na hałas. Typowy przedstawiciel cockerow ma bowiem dużo do powiedzenia, a jego rozszczekana natura raczej nie przysporzy Ci przyjaciół, jeśli Twój czworonożny lokator będzie Cię (i całe swoje otoczenie) głośno informował o niepokojących lub irytujących go odgłosach.

 

---

Czy cockery są agresywne?

Agresywność nie leży w naturze tej rasy. Typowy cocker spaniel to pies przyjazny, pogodny i przywiązany do właściciela. Wobec obcych pozostaje czasem ostrożny i nieufny, ale reakcji obronnych w razie potencjalnego niebezpieczeństwa spodziewać się nie możesz. Włamywaczy zwykle uprzejmie przywita. Najczęściej nie ma także problemów z pobratymcami i szybko potrafi zaakceptować koty i inne gatunki. Podobnie jak u innych ras w przeważającej większości wypadków za niewłaściwe zachowanie psa odpowiedzialni są opiekunowie, którzy nie uczą zwierzaka posłuszeństwa i hierarchii w „stadzie”. Wtedy cocker spaniel może zacząć „pokazywać pazury”, a właściwie zęby, próbując sobie podporządkować właścicieli i innych ludzi. W większości przypadków zdarzająca się u spanieli agresywność to zachowanie wywołane błędami w wychowaniu, brakiem specyficznych dla tej rasy aktywności lub przemocą.

Syndrom spaniela: nieoczekiwane wybuchy agresji

Środowisko kynologiczne dyskutuje nierzadko o tzw. rage syndrom, czyli ataki nagłej agresji bez ostrzeżenia, która zdarza się przedstawicielom tej rasy. Pojęcie to wykreował Dr Roger A. Mugford, brytyjski behawiorysta i autor książek. Dotknięty tym syndromem pies zupełnie bez powodu reaguje agresywnie na kogoś w pobliżu, aby kilka minut później zachowywać się spokojnie i normalnie. Wydaje się, że zwierzę nie pamięta tego, co się stało, bo jak za pomocą czarodziejskiej różdżki natychmiast po ataku potrafi się do zaatakowanej osoby łasić i przymilać. Eksperci twierdzą, że atakom, wywołanym „rage syndrom” nie sposób zapobiec poprzez szkolenie, bo jest to problem, którego pies nie wydaje się świadomie kontrolować. Agresja następuje bez wyraźnego powodu lub ma określony wyzwalacz, na przykład człowiek niespodziewanie zbliżający się do psa, gdy ten śpi. Bezpośrednio przed atakiem oczy mogą się zaszklić, a wzrok stwardnieć, po czym pies przechodzi w stan napięcia, aby w końcu zaatakować.

Przyczyny „rage syndrom”

Pierwsze przypadki tej przypadłości odnotowano w latach 70-tych, kiedy cocker spaniel stał się psem bardzo modnym. Rosnąca popularność nakręciła popyt i wywindowała ceny szczeniąt, hodowla stała się więc atrakcyjna dla rozmnożycieli, produkujących psie potomstwo jak popadnie, bez sensownej selekcji. Odbyło się to – jak zawsze - kosztem zdrowia tej niegdyś stabilnej i niechorobliwej rasy. Eksperci przypuszczają, że również „rage syndrom” pojawił się na tle genetycznym i jest dziedziczny. Roger A. Mugford opisuje ten stan jako podobny do ataku epileptycznego, bo dotyka obszary mózgu odpowiedzialne za emocje.

Wychowanie: konsekwencja i wyczucie

Angielski cocker spaniel jest łatwy w wychowaniu, bo dość łatwo się uczy i chętnie współpracuje z właścicielem, jeśli nauka sprawia mu przyjemność i jest dla niego wyzwaniem. Dąży do przypodobania się opiekunowi, ale potrafi też być uparty i samodzielny. Z racji swojej inteligencji i czarującego spojrzenia, które rozmiękcza niejedno serce, potrafi szybko owinąć opiekuna wokół palca, dlatego wymaga żelaznej konsekwencji. Ponieważ jest wrażliwcem, źle reaguje na agresję, surowość czy choćby podniesiony ton głosu właściciela, musisz zatem tłumić wybuchy niecierpliwości czy zlości. Cockera najlepiej szkolić delikatnie i spokojnie, opierając się na wzmocnieniach pozytywnych i częstym nagradzaniu: ulubiony smakołyk będzie dodatkową motywacją, bo psy tej rasy są zwykle łakome. Już w wieku szczenięcym piesek musi doświadczyć odpowiedniej socjalizacji, poznając swoich pobratymców, inne zwierzęta i nieznane sytuacje. Udaje się to zazwyczaj bez problemu, bo cocker spaniele angielskie są z natury ciekawe świata, przyjazne i wesołe. Typowy cocker jest świadomy swojego oszałamiającego działania na ludzi, dlatego nie możesz mu popuszczać, bo bez wyznaczonych granic ma tendencje do przejmowania pałeczki i rozwijania zachowań dominacyjnych. Olbrzymią pomocą w treningu będzie urozmaicenie: duża doza aktywności ruchowej i zadań mentalnych nie tylko zmęczy aktywnego psa, ale zwiększy Twoją atrakcyjność jako towarzysza. Samodzielne wypady i testowanie granic nie będą potrzebne, skoro z właścicielem dzieje się tyle ciekawych rzeczy. Znudzony i pozbawiony wyzwań pies może rozwinąć bardzo niepożądane reakcje, a zbytnie pobłażanie sprawi, że przestanie być posłuszny.

---

Umaszczenie: Spaniel czarny, czekoladowy, brązowy...

Miękka, jedwabista, wręcz lejąca sierść cockerow to jeden z ich największych atutów optycznych. Nie może być szorstka, falista czy pokręcona ani też zbyt obfita, bo uchodzi to za odstępstwo od wzorca rasy. Cocker spaniele zachwycają różnorodnością dozwolonych kolorów. Ich sierść może mieć umaszczenie jedno-, dwu- lub trzykolorowe.


Czysto biały cocker spaniel nie jest akceptowany przez wzorzec, ale przy jednobarwnej szacie dopuszcza się obecność białych kosmyków w obrębie klatki piersiowej.

Pielęgnacja

Sierść cocker spaniela jest przepiękna, miękka i bardzo przyjemna w dotyku, ale również dość czasochłonna w pielęgnacji. Wymaga regularnego szczotkowania – przynajmniej dwa razy w tygodniu – aby nie zaczęła się filcować i kołtunić. Najszybciej dochodzi do tego w okolicach pachwin i uszu. Uszy, łapy, brzuch, pierś i zadek najlepiej czesać grubym grzebieniem, a korpus metalową szczotką do długiej sierści lub tzw. pudlówką. Sierść nie powinna być ścinana, bo niszczy to typową dla tej rasy strukturę włosia, lecz jedynie trymowana. Cocker spaniel angielski gubi niewielkie ilości sierści przez cały rok, najintensywniej linieje natomiast wiosną i wczesną jesienią. Szczególnej uwagi wymagają długie, wiszące uszy, bo ze względu na swoją budowę są narażone na infekcje bakteryjne lub grzybiczne. Musisz je regularnie czyścić, usuwając zalegające włosy, woskowinę i ciała obce.

Czy cocker spaniele angielskie są zdrowe?

Przeciętne spaniele są niesamowicie odporne na skrajne warunki atmosferyczne, za nic mają sobie deszcz, wiatr czy śnieg i dobrze znoszą zarówno wysokie, jak i niskie temperatury. Z reguły nie chorują, najczęściej zdarzają się wśród nich problemy z uszami i oczami.

Długie, wiszące uszy są podatne na infekcje, zdarzają się także alergie pokarmowe i kontaktowe, a w starszym wieku kłopoty z sercem, nerkami i nowotwory. Sporadycznie spaniele cierpią na dysplazje stawów biodrowych. Częściej niż u innych ras cockery borykają się również z epilepsją.

Żywienie: ile powinien jeść cocker spaniel?

Cocker spaniele mają zwykle doskonały apetyt, a przez to również skłonność do tycia, dlatego powinieneś kontrolować ilość podawanego pożywienia. Psy w różnym wieku i o różnym poziomie aktywności fizycznej dostają inne porcje, dlatego nie sposób podać konkretnej dawki posiłków. Informacje znajdziesz na opakowaniu – jeśli wybierzesz karmę gotową – lub u psiego dietetyka, jeśli zdecydujesz się na BARF lub samodzielne gotowanie. Ogólna norma jest taka, że dorosła suczka powinna ważyć od 12 do 15 kg, a pies od 13 do 16 kg. Jeśli waga Twojego pupila znacznie ten przedział przekracza, musisz dopasować porcje i zwiększyć aktywność ruchową.

---

Spaniele w potrzebie

Miłość do rasy cocker spaniel jest jak najbardziej zrozumiała: to wesoły, towarzyski i energiczny pies, który kocha spędzać czas ze swoim właścicielem. To rasa, która szczególnie źle znosi samotność i odrzucenie, dlatego zanim kupisz wychuchanego szczeniaka, rozejrzyj się za cockerem do adopcji. Psy tej rasy można znaleźć w schroniskach, ale istnieją także specjalne fundacje, poświęcone właśnie spanielom. George Clooney także zaadoptował pieska tej rasy ze schroniska.

Facebook: Spaniele do adopcji
Stowarzyszenie: Grosik dla spanieli
Iniscjatywa: Kawaliery w potrzebie 

Ile kosztuje cocker spaniel?

Jeśli adopcja cockera w potrzebie z jakichś powodów nie wchodzi dla Ciebie w rachubę, najrozsądniej zdecydować się na szczeniaki cocker spaniela angielskiego pochodzące z hodowli zarejestrowanej w FCI. Zapłacisz za takiego malucha kilka tysięcy: ceny wahają się od 4000 złotych do ponad 5000 złotych. Szczenięta z szemranych hodowli będą dużo tańsze, ale ryzyko chorób genetycznych (w tym niezbadanego do końca „rage syndrom”) jest nieporównywalnie wyższe. Pseudohodowcy nie przestrzegają żadnych reguł selekcji, suki są bezwzględnie wykorzystywane jako fabryki do rodzenia, a potomstwo wyrasta w beznadziejnych warunkach, co sprzyja późniejszym chorobom.

---

Koko, kaka, koken spaniel?

Mimo olbrzymiej popularności i wysokiej rozpoznawalności tej rasy niemało jest nieporozumień co do jej właściwej pisowni. Kreatywne warianty typu „koko”, „koka” czy „koken spaniel” są nieprawidłowe i mają swoje podłoże w języku mówionym, z którego niedbałej wymowy przeniosły się także na papier (a raczej na klawiaturę). Jedyną poprawną wersją ortograficzną jest Cocker Spaniel.

Spaniel: zagadka etymologiczna

Wokół pochodzenia nazwy rasy spaniel nie ma wśród ekspertów jedności. Istnieje teoria, że
wywodzi się od starofrancuskiego słowa „E'spagnol” lub „Canis Hispaniolus“ (po łacinie „pies hiszpański”) i wskazuje na jej pochodzenie. Podobne psy znalazły się bowiem w okresie wypraw krzyżowych na Półwyspie Iberyjskim, skąd dotarły do Anglii. Inni badacze przypuszczają, że „spaniel” ma związek z kartagińskim wyrazem „span” oznaczającym „królika”. Jeszcze inni wywodzą go od słowa „espana”, które dialekcie staroirlandzkim określa „krzaki” lub „żywopłot”, czyli ulubione miejsce polowań tych zapalonych myśliwych, z namiętnością buszujących w gęstych chaszczach i leśnym podszyciu. Niewykluczone także, że słowo „spaniel” wzięło swój początek we francuskim wyrazie „espanir” oznaczającym „kucanie” lub „przysiad”, czyli pozycję charakterystyczną dla płochaczy, zanim rzucą się do tropienia zwierzyny. Dziś w języku francuskim istnieje osobne słowo „epagneul”, oznaczające nic innego niż właśnie „spaniel”.

Spaniel miniaturowy?

Choć sam cocker spaniel angielski powstał dzięki selekcji i niewielkiej domieszce karłowatej odmiany spanieli (w przeciwieństwie do większych sussex czy clumber spanieli), nie istnieje miniatura tej rasy. Psy typowo wystawowe są nieco cięższe i bardziej krępe. Natomiast pies pracujący jest trochę mniejszy i lżejszy – stad to nieporozumienie o miniaturowym cocker spanielu.

---

Podsumowanie

Cocker spaniel jest jedną z najstarszych ras myśliwskich, który od lat 70-tych XX wieku robi oszałamiającą karierę jako pies rodzinny. Wesołym usposobieniem, notorycznie dobrym humorem i ujmującym wyglądem łatwo zjednuje sobie przyjaciół. Wymaga sporej dawki ruchu i urozmaicenia na co dzień, ale odwdzięczy Ci się wiernością, gotowością towarzyszenia Ci w każdej sytuacji i spojrzeniem melancholijnych oczu, które trafia prosto w serce.

Cocker spaniel – pytania i odpowiedz

Czy cocker spaniele angielskie są dobrymi psami dla rodzin?

Tak, cocker spaniele angielskie są znane ze swojej przyjaznej natury i doskonale nadają się dla rodzin. Są towarzyskie, uwielbiają dzieci i chętnie biorą udział w rodzinnych aktywnościach.

Ile ruchu potrzebuje cocker spaniel angielski? 

Cocker spaniele angielskie są bardzo energiczne i wymagają regularnej aktywności fizycznej. Zaleca się codzienne długie spacery, zabawy na świeżym powietrzu i, jeśli to możliwe, treningi agility lub inne formy ćwiczeń.

Jak często należy czesać cocker spaniela angielskiego? 

Sierść cocker spaniela angielskiego wymaga regularnej pielęgnacji. Zaleca się szczotkowanie co najmniej dwa razy w tygodniu, aby zapobiec kołtunieniu się sierści i utrzymać ją w dobrym stanie.

Czy cocker spaniele angielskie są rasą zdrową? 

Cocker spaniele angielskie są generalnie zdrową rasą, ale mogą być podatne na pewne schorzenia genetyczne, takie jak problemy z oczami i uszami, dlatego ważne jest, aby kupować szczenięta od renomowanych hodowców, którzy przeprowadzają odpowiednie testy zdrowotne.

Jaki jest koszt utrzymania cocker spaniela? 

Koszt utrzymania cocker spaniela angielskiego może być zróżnicowany i zależy od wielu czynników, takich jak wybór karmy, koszty weterynaryjne, pielęgnacja sierści oraz koszty treningu i socjalizacji.

Czy cocker spaniel angielski nadaje się do mieszkania? 

Chociaż cocker spaniele angielskie mogą dostosować się do życia w mieszkaniu, potrzebują one dostatecznej ilości ruchu na zewnątrz. Niewystarczająca aktywność fizyczna i mentalna może prowadzić do problemów z zachowaniem.

Jakie są wymagania żywieniowe cocker spaniela angielskiego?

 Cocker spaniele angielskie wymagają zbilansowanej diety dostosowanej do ich wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia. Ważne jest, aby kontrolować ich przyrost masy ciała i dostarczać żywność bogatą w składniki odżywcze.

Czy cocker spaniel angielski jest łatwy do wytrenowania? 

Tak, cocker spaniele angielskie są inteligentne i chętne do nauki, co sprawia, że są stosunkowo łatwe do wytrenowania. Ważna jest konsekwencja, cierpliwość oraz stosowanie pozytywnych metod wzmocnienia.