Biegunka u szczeniaka: jak pomóc psu z rozwolnieniem?

---

Gdy szczeniak ma rozwolnienie

Biegunka u szczeniaka nie jest chorobą samą w sobie, lecz jedynie objawem klinicznym, towarzyszącym rozmaitym jednostkom chorobowym, nie tylko tym związanym z problemami układu pokarmowego. Rozwolnienie u psa polega na zwiększeniu częstotliwości lub objętości oddawanego kału w połączeniu z jego rozrzedzeniem, czyli zwiększeniem zawartości wody. Biegunki u szczeniaka mogą wystąpić z zupełnie błahego powodu i ulec samowyleczeniu. Ale luźny czy wręcz wodnisty stolec może być również objawem poważnych, zagrażających życiu chorób, dlatego nigdy nie powinien być bagatelizowany.

Rodzaje biegunki u szczeniąt

Kał u szczeniaka cierpiącego na rozwolnienie nie zawsze wygląda jednakowo.

Czasem w płynnych lub półpłynnych ekskrementach psa może znajdować się ropa, niestrawione resztki pokarmu oraz pasożyty albo ich jaja.

---

Dlaczego pies ma biegunkę?

Przyczyn wystąpienia rozwolnienia u szczeniąt jest bardzo wiele. Należą do nich błędy żywieniowe, alergie i nietolerancje pokarmowe, trucizna lub substancje toksyczne, reakcje na leki (głównie antybiotyki) lub szczepionki oraz stres, ale także poważne, dotąd nieodkryte choroby. Jeśli biegunka u szczeniaka pojawiła się po zmianie karmy, po zjedzeniu czegoś niestrawnego, w przypadku nowej dla psa sytuacji, po zabiegu lub podaniu leków, nie trwała zbyt długo i nie towarzyszyły jej inne niepokojące objawy, zwykle nie ma powodu do obaw.

Dorosłe psy: Jak sobie radzić z wymiotami i biegunką?

Biegunka u szczeniaka po zmianie karmy

Rozstrój pokarmowy spowodowany gwałtowną zmianą żywienia, błędami w karmieniu, niewłaściwą dietą lub przekarmieniem to najczęstsze powody biegunki u szczeniaka. Wszak system pokarmowy malucha nie jest jeszcze do końca rozwinięty, a enzymy trawienne wciąż nie funkcjonują, jak należy. Delikatny organizm szczenięcia źle znosi radykalne zmiany w diecie, warto mu zatem przez jakiś czas po przeprowadzce od hodowcy lub ze schroniska podawać tę karmę, którą już zna. Na nowy pokarm powinieneś go przestawiać stopniowo i dopiero wtedy, gdy psiak poczuje się pewniej w nowym otoczeniu.

Biegunki u szczeniaka na tle alergicznym

Nie tylko dorosłe psy, ale i zwierzaki w wieku szczenięcym mogą być uczulone na jakiś składnik karmy i reagować na niego niestrawnością. Alergię lub nietolerancję pokarmową trudno jest jednoznacznie zdefiniować, jeśli żywność pochodzi z niepewnych źródeł lub deklaracja składników jest zawoalowana. Dlatego zawsze sięgaj po wysokowartościowe jedzenie, gotuj sam lub postaw na metody żywienia surowego typu BARF. Warto jest zastosować dietę eliminacyjną, złożona z tylko jednego białka zwierzęcego, aby zdefiniować krytyczne alergeny.

Rozstrój żołądka w wyniku błędów w żywieniu

Biegunki u szczeniąt mogą mieć także źródło w nieprawidłowym karmieniu. Biegunkę wywołują na przykład pokarmy tłuste lub mocno przyprawione, pochodzące z ludzkiego stołu. Jeśli więc chcesz zaoszczędzić – sobie i psu – „atrakcji” związanych z rozwolnieniem, zrezygnuj z dokarmiania go resztkami z posiłków. Podobnie wrażliwie młody organizm zareaguje na różnego rodzaju śmieci i odpadki, które psy wchłaniają podczas spacerów. Szczenięta są szczególnie narażone na zatrucia pokarmowe, bo poznają otoczenie właśnie przez obwąchiwanie i smakowanie wszystkiego, co wyda im się interesujące.

Biegunka z powodu zarobaczenia

Biegunka, często krwawa oraz towarzyszące jej wymioty moga być efektem silnego zarobaczenia. W stadium zaawansowanym robaki lub ich jaja widoczne są gołym okiem również w kale.

Biegunka jako reakcja na leki

Zdarza się, że biegunka pojawia się w reakcji na podawane leki (zwłaszcza antybiotyki), często przy leczeniu stałym. W tym wypadku zasięgnij opinii lekarza weterynarii, czy podawać szczeniakowi preparaty wspomagające i hamujące ten objaw, czy też korzystniejsza będzie zmiana leczenia. Naturopaci znają często naturalne alternatywy, które nie wywołują niepożądanych skutków ubocznych.

Biegunka u szczeniaka po szczepieniu

Rozwolnienie u szczeniąt występuje dość często po przebytym szczepieniu. To obok zaczerwienionego i spuchniętego miejsca wkłucia, apatii, gorączki, wymiotów i reakcji alergicznych jeden z najczęstszych skutków ubocznych szczepionek. Biegunka może być konsekwencją silnego stresu, jaki zwierzak przeżywa u weterynarza, ale także reakcją na zawarte tam substancje pomocnicze, które w szczepionkach weterynaryjnych stosowane są dużo „hojniej” niż jest to w przypadku preparatów dla ludzi.

Rozwolnienie w wyniku stresu

Czynniki środowiskowe bywają częstym powodem rozregulowania układu pokarmowego u młodych psów. Dla malucha wszak wszystko jest nowe i potrzeba czasu, aby przyzwyczaił się do nieznanych mu sytuacji. Przyczyną biegunki u szczeniaka może być stres związany z wizytą u weterynarza, długą jazdą samochodem, hałasem budowy za oknem lub odwiedzinami gości. Psiak często także cierpi na biegunkę świeżo po przeprowadzce, kiedy zatem trafi do Twojego domu, daj mu czas na przyzwyczajenie się do nowego otoczenia. Zadbaj o to, aby zwierzak znalazł się w zacisznym miejscu z własnym posłaniem, w którym będzie mógł się schronić. Zrezygnuj z zapraszania obcych osób i ogranicz wszelkie źródła hałasu, aby szczenię poczuło się bezpieczniej.

Choroby wywołujące biegunkę u psa

Rozwolnienie może świadczyć o poważnych chorobach ogólnoustrojowych.

Co zrobić, jak szczeniak ma rozwolnienie?

Jeśli Twój maluszek ma ostrą biegunkę bez niepokojących objawów towarzyszących lub jest tylko trochę zmęczony czy cierpi na lekką, nie wyższą niż 40°C gorączkę, zapewnij mu dostęp do świeżej wody i spróbuj zachęcić go do picia. Nie zmuszaj go do długich spacerów czy zabawy, lecz pozwól na odpoczynek i odzyskanie sil, ale wciąż obserwuj rozwój sytuacji.

---

Biegunka u psa: kiedy do weterynarza?

Decyzja o tym, czy będziesz musiał zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii, zależy od tego, jak długo trwa rozwolnienie u Twojego szczeniaka i czy towarzyszą mu inne niepokojące objawy. Jeśli biegunka trwa dopiero jeden dzień, najwyżej dwa, a zachowanie i samopoczucie zwierzaka nie uległo zmianie, to wystarczy mieć go na oku i pomagać mu w powrocie do formy. Powodów do niepokoju raczej nie ma, bo organizm psa najprawdopodobniej po prostu oczyszcza się ze zbędnych substancji, a to się zdarza również u ludzi. Nie zapominaj jednak, że ostra i długotrwała biegunka prowadzi do odwodnienia organizmu i utraty cennych elektrolitów, a to stwarza stan poważnie zagrażający życiu szczenięcia, czyli zapaści krążeniowej. Jeśli zatem objawy ostrej biegunki utrzymują się dłużej niż 2-3 dni lub stan ogólny się pogorszył, bezzwłocznie zabierz psa do specjalisty, który zbada przyczynę i zaleci właściwe leczenie.

Niepokojące objawy towarzyszące rozwolnieniu

Biegunce u szczeniaka często towarzyszą inne objawy w obrębie przewodu pokarmowego takie jak bóle brzucha, zwiększonej perystaltyki jelit, objawiającej się tzw. burczeniem brzucha czy przelewaniem płynów w jamie brzusznej.

---

Karma dla psa z biegunką

U psa, który cierpi na rozwolnienie, powinieneś zastosować ścisłą dietę, nie podając mu żadnych posiłków przez 12 do 24 godzin. Ma to uspokoić nadwyrężoną barierę jelitową i zapobiec pobieraniu przez jelito wody z organizmu, co dodatkowo nasila biegunkę. Po przymusowym poście warto jest przygotować szczenięciu lekkostrawny posiłek, np. z gotowanego kurczaka, ryżu, marchewki i ziarnistego twarogu wiejskiego (jeśli nie istnieje alergia na produkty mleczne). Warto podawać preparaty odbudowujące florę bakteryjną jelit, jak probiotyki, prebiotyki czy substancje wiążące toksyny, np. bentonit.

Biegunka u szczeniaka: domowe sposoby

---

Podsumowanie

Biegunka u szczeniaka oznacza zaburzenie czynności przewodu pokarmowego, które może mieć wiele przyczyn. W przeważającej większości przypadków rozwolnienie ma źródło w błędach żywieniowych lub warunkach środowiskowych i ustaje samoistnie. Z reguły wystarczy łagodna, lekkostrawna dieta i podanie preparatów odbudowujących oraz odpoczynek. Ostre biegunki wraz z towarzyszącymi im niepokojącymi dolegliwościami mogą jednak świadczyć o poważnych chorobach i szybko prowadzić do odwodnienia i zapaści, organizm młodych psów nie posiada bowiem jeszcze wykształconych mechanizmów obronnych. Dlatego nigdy nie ignoruj biegunek, korzystając z porady eksperta, jeśli symptomy na drugi dzień nie mijają.

---

Pytania i odpowiedzi: biegunka u szczeniaka

Czy biegunka u szczeniaka zawsze oznacza poważną chorobę? 

Nie, biegunka może wynikać z różnych przyczyn, w tym z błędów żywieniowych lub zmiany diety. Jednak jeśli towarzyszą jej inne objawy lub trwa dłużej niż 2-3 dni, warto skonsultować się z weterynarzem.

Jakie domowe sposoby mogę zastosować, aby pomóc szczeniakowi z biegunką? 

Warto podać szczeniakowi węgiel aktywny lub przygotować zupę marchewkową. Pamiętaj jednak, że domowe sposoby nie zastąpią konsultacji z weterynarzem, zwłaszcza gdy biegunka jest długotrwała lub towarzyszą jej inne objawy.

Czy zmiana karmy może spowodować biegunkę u szczeniaka? 

Tak, gwałtowna zmiana diety jest jedną z najczęstszych przyczyn biegunki u młodych psów. Warto wprowadzać nową karmę stopniowo, aby uniknąć zaburzeń żołądkowo-jelitowych.

Kiedy należy zaprowadzić szczeniaka do weterynarza? 

Jeżeli biegunka trwa dłużej niż 2-3 dni, szczeniak wykazuje dodatkowe objawy, takie jak apatia, brak apetytu, gorączka, czy objawy odwodnienia, niezbędna jest natychmiastowa wizyta u specjalisty.

Czy odrobaczenie może wywołać biegunkę? 

Tak, tabletki na odrobaczenie mogą tymczasowo zaburzyć florę bakteryjną w jelitach, co może prowadzić do biegunki. Jeśli podejrzewasz, że biegunka jest wynikiem odrobaczenia, skonsultuj się z weterynarzem.

Czy stres może powodować biegunkę u szczeniaków? 

Tak, stres związany z nowymi sytuacjami lub środowiskiem może przyczyniać się do wystąpienia biegunki. Zadbaj o spokojne otoczenie i stopniowe przyzwyczajanie szczeniaka do nowych doświadczeń.

Jakie są objawy, które powinny niezwłocznie skłonić do wizyty u weterynarza? 

Oprócz długotrwałej biegunki, powodem do niepokoju są: krwawa biegunka, objawy odwodnienia, apatia, brak apetytu, gorączka oraz wymioty. W takich przypadkach konieczna jest szybka konsultacja weterynaryjna.