Kot korat uważany jest za posłańca szczęścia, przynoszącego do swojego nowego domu zdrowie, pomyślność i dobrobyt. Dzięki swojemu orientalnemu wyglądowi i elegancko mieniącej się, srebrno-niebieskiej sierści kot tej rasy jest już od wieków uosobieniem dobrej wróżby w kulturze tajskiej. Swojej łagodnej i czułej naturze zawdzięcza ogólnoświatową popularność. Więcej o cechach charakteru i potrzebach tego kociaka, ukrytych za zgrabną sylwetką, przeczytasz w portrecie rasowym kota korat.

Charakterystyka rasy: kot korat
  • Wzrost: rasa średniej wielkości  
  • Umaszczenie: srebrny błękit, inny kolor futra jest niedozwolony 
  • Średnia długość życia: od 12 do 15 lat
  • Charakter: Przytulny, towarzyski, zabawny, łagodny, inteligentny, czuły, „rozmowny”, bardzo aktywny, ufny
  • Wychowywanie i chów: nadaje się do trzymania w domu, szybko się asymiluje i jest łatwy w pielęgnacji
  • Choroby: gangliozydoza 

Kot korat wylegujący się na dywanie
Kot korat urzeka wyjątkowym umaszczeniem w lśniącym srebrno-niebieskim kolorze.

Jak wygląda kot korat?

Kot korat zachwyca sierścią w pięknym, srebrno-niebieskim kolorze i głową, przypominającą kształt serca. Ma dość płaskie, szerokie czoło i stosunkowo szeroko rozstawione, dość okrągłe, duże i wyraziste oczy. O ile tęczówka u młodych kotów korat jest początkowo niebieska, przybierając później żółtawy odcień bursztynu, o tyle u dorosłych kotów zmienia się w promienną zieleń. Stosunkowo duże, wysoko osadzone uszy nadają kotu czujny i żywy wyraz twarzy. Z wyglądu i umaszczenia przypomina kota rosyjskiego niebieskiego lub brytyjskiego krótkowłosego, z tą jednak różnicą, że korat nie ma podszerstka i jest bardziej delikatny. Pojedynczy włos ma jasnoniebieskie zabarwienie u nasady, przechodząc w kolor łupkowaty, szaro-niebieski. Końcówki włosów o srebrzystym zabarwieniu sprawiają, że krótka i jedwabiście gładka sierść intensywnie błyszczy. Kolor sierści wydaje się pochłaniać światło, nadając kotu tajemniczości. Ciało tej rasy kotów jest bardziej umięśnione niż można by się tego spodziewać na pierwszy rzut oka. Przednie nogi są nieco krótsze od tylnych, a postura wydaje się nieco krępa i lekko zwężona w talii. Szyja jest stosunkowo krótka i łączy się z szeroką klatką piersiową. Łopatki korata są nieco szersze niż jego klatka piersiowa. Wielkość i waga kota korat są klasyfikowane jako średnie i średnio ciężkie.
Zgodnie z kryteriami hodowlanymi niedopuszczalne są różnice w umaszczeniu oraz długości lub wielkości kota. W idealnym przypadku sierść kota korat jest niebiesko-srebrna i nie wykazuje żadnych oznak. 
Warto wiedzieć Futerko kota korat jest krótkie i przylega do skóry. Kot ten prawie nie traci sierści, dzięki czemu jest dobrym towarzystwem dla osób z alergią na kocią sierść.


Charakter kota korat: łagodny, choć dominujący

Przedstawiciele tej rasy zachwycają swoją przyjazną naturą i łagodnym charakterem. Znane są również ze swojej towarzyskości. Są bardzo przyjazne zarówno wobec pobratymców, jak i wobec ludzi. Dobrze dogadują się z dziećmi i psami, o ile nie są traktowane zbyt szorstko. Pomimo swojej czułości i łagodności, korat jest jedną z bardziej dominujących ras kotów. Typowi przedstawiciele tej rasy przechadzają się po swoim terytorium z wyraźną pewnością siebie i lubią być w centrum uwagi swojego opiekuna, zabiegając intensywnie o jego względy. Typowy korat szybko owinie Cię wokół palca: jego urocza i figlarna natura sprawia, że trudno jest mu nie poświęcić pełnej uwagi. W zamian za to milusiński kociak odwdzięczy Ci się ogromnym uczuciem.

Historia koratów Korat to jedna z najstarszych ras kotów na świecie. Pierwsze wzmianki pojawiają się już w rękopisach z XIV wieku.


Korat: ciekawski włóczęga

Te delikatne futrzaki są też ciekawskie i bardzo uważne. Uwielbiają towarzyszyć swoim opiekunom w codziennym życiu, bo nie chcą niczego przegapić. Korat uwielbia chodzić po mieszkaniu, a w miarę możliwości zwiedzać okolice poza domem, czy to ogród sąsiada, czy łąki lub lasy. W porównaniu z wieloma innymi rasami kotów korat dość entuzjastycznie podchodzi do zabaw wodnych. Niektóre, szczególnie odważne kociaki, wchodzą nawet do wanny lub potrafią przepłynąć okrążenie w basenie. Aby uniknąć nudy, gdy nie jesteś dostępny jako partner do zabawy i przytulania, warto zapewnić koratowi towarzysza. Ten towarzyski kot nie lubi nudy i samotności.

Srebrno-błękitny kot korat podczas zabaw w ogrodzie
Kot korat jest ciekawski, a zarazem łagodny, jednocześnie uwielbia się bawić i przytulać.


Pielęgnacja korata 

Jeśli chodzi o pielęgnację sierści, koty rasy korat są zupełnie nieskomplikowane. Krótka, delikatna i jedwabista sierść nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Wystarczy regularne szczotkowanie miękką szczotką lub grzebieniem. Szara sierść ze srebrnymi końcówkami włosów nie posiada podszerstka, dzięki czemu wymaga jedynie częstszego szczotkowania w okresie zmiany sierści. Mimo to warto regularnie szczotkować korata, bo ten czuły kot lubi każdy gest uwagi swojego opiekuna.


Jak karmić kota rasy korat?

Podobnie jak pielęgnacja sierści nieskomplikowane jest także karmienie kota korata. Ważne jest, abyś wybierał karmy wysokiej jakości, bo to podstawa długiego życia i zwinności kota. Preferencje mogą się oczywiście różnić w zależności od kota, ale ogólnie rzecz biorąc, tajskie koty rodowodowe nie są wybredne. Istnieje jednak kilka kryteriów, które powinieneś wziąć pod uwagę. Aby zapewnić zbilansowaną i odpowiednią dietę, musisz dostosować ją do wieku, wagi i chęci ruchu Twojego pupila. Ponadto postaraj się zawsze karmić swojego pupila o tej samej porze każdego dnia. Przechowując karmę dla swojego pupila, zadbaj o to, aby była ona przechowywana w odpowiedniej temperaturze.

Choroby koratów

Rasa ta została w dużej mierze oszczędzona od negatywnych wpływów hodowlanych i posiada dużą, naturalną pulę genów. Jest uważana za niezwykle wytrzymałą i odporną, ale wszystkie koty mają potencjał, aby rozwinąć genetyczne problemy zdrowotne. Dość typową chorobą rasową kota korat jest gangliozydoza, spowodowana dziedzicznym niedoborem enzymów. Wpływa to na układ nerwowy i może prowadzić do paraliżu. Koty dotknięte tą chorobą wykazują postępujące zaburzenia funkcji nerwowych już w wieku 3 - 6 miesięcy. Uwidacznia się to poprzez drżenie głowy, problemy z koordynacją kończyn tylnych lub opóźnienie wzrostu. Ponieważ schorzenie to postępuje szybko, dotknięte nim koty rzadko osiągają pierwszy rok życia.
Aby jeszcze przed zakupem mieć pewność, że kot jest zdrowy, poproś wybranego hodowcę o dokumenty badań potwierdzające brak chorób.
Odpowiednia dla gatunku i zbilansowana dieta jest ważna dla silnego układu odpornościowego oraz długiego i szczęśliwego życia kota. Otyłość uważana jest za największą i najgroźniejszą konsekwencję nieprawidłowego odżywiania. Ważna jest również coroczna kontrola u weterynarza i związane z nią szczepienia przeciwko kociemu katarowi i kociej epidemii. Koty przebywające na zewnątrz powinny być również zaszczepione przeciwko wściekliźnie i leukozie (białaczce).
Ciekawostka! Kot korat, znany jako posłaniec szczęścia w swojej rodzinnej Tajlandii, zawsze był bardzo popularnym prezentem ślubnym. Ta tradycja jest podtrzymywana do dziś.


Pochodzenie kota korat

Pochodzenie kota korat można prześledzić w Tajlandii. Swoją nazwę zawdzięcza prowincji o tej samej nazwie, Korat, gdzie najprawdopodobniej został po raz pierwszy odkryty. Pierwsze wzmianki o rasie kotów znajdują się w "Kociej księdze wierszy", która powstała w okresie Ayudhyha w historii Syjamu (1350-1767) i przedstawia siedemnaście szczęśliwych kotów Tajlandii. W kulturze tajskiej kot korat od tego czasu uważany jest za posłańca szczęścia, który zawsze przynosi zdrowie, bogactwo i pomyślność do domu swojego właściciela. W swojej ojczyźnie nazywany jest również "Si-Sawat", co w tłumaczeniu oznacza szczęście i pomyślność. Kociak ten był popularny wśród szlachty, ale stanowił również tradycyjny prezent dla nowożeńców. Mówiono, że szczęśliwy kot zapewni parze obfitość i płodność, a także szczęśliwe i zdrowe życie potomstwa. 
Popularność kotów korat rozpoczęła się dopiero w 1959 roku, kiedy to pierwsza para hodowlana została sprowadzona do USA. Stamtąd ta orientalna rasa rozprzestrzeniła się po całym świecie. Kot korat był wystawiany w Europie w Wielkiej Brytanii już w 1896 roku. Nie było jednak wiadomo, że są to koty rasy Korat. Wystawcy opisywali tego szlachetnego kociaka jako mieszańca kota niebieskiego krótkowłosego i kota syjamskiego. W Ameryce hodowcy uznali wzorzec rasy tego kota w 1966 roku. 



Podsumowanie


Jeśli chcesz mieć rasę o orientalnym wyglądzie i jesteś gotów poświęcić jej dużo czasu, to wybierz kota korata. Kociak ten wymaga dużej uwagi i aktywności. Jeśli, podobnie jak one, lubisz się bawić i przytulać, z pewnością nawiążesz ze swoim zwierzakiem głęboką więź. Korat chętnie i z wyczuciem dostosuje się do Twoich życzeń i potrzeb, z łatwością odnajdując się w codziennej rutynie i zwyczajach Twojej rodziny. Nie będzie Ci narzucał swoich życzeń czy zachcianek. Ponadto kot korat uwielbia spokój i ciszę. Ze względu na swój dobroduszny charakter, korat jest dobrym przyjacielem dla dzieci. Delikatnie traktowany, dogaduje się z dziećmi i psami.